جاده تو را پس نمیدهد

گفت : نه من عاشق اون بودم ...نه اون عاشق من هنوز درگیر جمع و جور کردن زندگیش بود .بعد از اون ویرانی بزرگ !مارو عشق نبود که کنار هم نگه داشت ...نیاز بود !!ما به هم نیاز داشتیم ...و هر کدوم چیز بسیار متفاوتی به هم می‌دادیم که هیچ کس دیگه قادر نبود بهمون بده .......فکر کردم که چه رابطه های بسیاری رو از سر گذروندم در حالی که فکر می‌کردم عشق کافیه که مارو باهم نگه داره ‌...و هرگز کافی نبود پس انگار باید دنبال ایده های دیگه بود ....ایده ای به مراتب قوی تر از لزوما احساس ...تا قبل از این فکر میکردم هم هدف بودن هم ایده خوبیه ...یا رشد کردن کنار هم ...یا توانایی خوش گذرونی باهم ...ولی هیچ کدوم باعث نشد طولانی مدت با کسی بمونم بهتره هم نیاز بودن رو امتحان کنم :).....پرسیدم : بی عشق چکونه امنیت داری؟ جاده تو را پس نمیدهد...

گفت : با قدیمی ترین سلول های قلبم دوستت دارم

با همونایی که یه روز بابامو دوس داشتم ...مامانمو دوس داشتم ...خانوادمو دوس داشتم ...عروسک هامو دوس داشتم ...

و فهمیدم وقتی یه نفر اینقدر ریشه ای دوستت داشته باشه ینی تو قدرت اینو داری ‌که ریشه ای التیام ش بدی یا ریشه ای زخم هاشو دوباره تازه کنی ...

جاده تو را پس نمیدهد...

چقدر لذت ها نا پایدار اند و غم ها طولانی .... جاده تو را پس نمیدهد...